Categorie: Auteur: Van Dam, M.G.

Met de foto van Annika in zijn hand, ligt Magnus op de bank. Hij kan zich er niet toe zetten om naar bed te gaan, niet deze avond die eigenlijk haar avond had moeten zijn. Zij was immers degene geweest die kerst van extra glans voorzag. Annika versierde de woonkamer, kocht de kerstcadeaus en stond uren in de keuken om een viergangendiner te kunnen serveren. Ze genoot van al die momenten, die haar de kans gaven om de magie van kerst te omarmen. Magie die dit jaar lijkt te zijn verdwenen.

Magnus kijkt naar de boom in de hoek van de kamer. Olivia heeft hem uitgezocht in het bos, waarna hij hem heeft omgehakt en in een emmer in de hoek heeft gezet. Daarna heeft hij tevergeefs gewacht tot de boom versierd zou worden. Zelf kon hij zich er niet toe zetten om de kerstversieringen tevoorschijn te halen en de confrontatie aan te gaan met de herinneringen die in de dozen zitten. Het resultaat is een boom met meer naalden op de vloer en de cadeaus eronder dan aan de takken, met een paar uit wit crêpepapier geknipte kerstballen erin om er nog iets van te maken.
Lees verder

Zijn hand trilde toen hij zijn telefoon naast de foto op het bijzettafeltje legde. De boodschap dreunde nog na in zijn hoofd. Minutenlang staarde hij naar de kerstboom die zijn dochter en kleinkinderen hadden neergezet. Hij had de lampjes aan gezet omdat dat stiekem toch wel gezellig was. Bovendien zou Marie het hem kwalijk hebben genomen als hij dat niet had gedaan, zeker op de dag voor kerst. De decembermaand vond zij de mooiste tijd van het jaar en toen zij er nog was, kon je nergens kijken zonder dat er kerstversieringen in je blikveld verschenen en het liefst draaide ze de hele dag kerstmuziek. Maar dit jaar stond de kerstboom er alleen voor om de kerstsfeer in huis te brengen. En ook al had Marie deze kerstboom kunnen zien, het was maar de vraag of ze had begrepen waar ze naar keek.
Lees verder

Lucas kende een haat-liefdeverhouding met Kerst. Hij was al jaren geleden gestopt met het leuk te vinden, maar toch bemande hij ook dit jaar een kraam op de kerstbraderie in zijn woonplaats. Eigenlijk was de kraam te groot voor zijn activiteiten. Meer dan een schetsblok en een paar potloden had hij niet nodig om zijn kunsten te vertonen. Hij deed het niet voor het geld, al was de pot voor de vrijwillige bijdragen goed gevuld. Nee, voor hem ging het vooral om de afleiding, het wegvluchten in een wereld van lijnen en vormen en het creëren van een andere werkelijkheid. Lees verder

Half verscholen achter een boom keek hij naar de woning aan de overkant van de straat. Aan de deur hing een dennenkrans met rode strikjes erin en achter het woonkamerraam brandden de lichtjes van de kerstboom. Hij zag niemand, maar wist dat ze thuis was. Misschien was dit het moment om in actie te komen. Hij wendde zijn blik af en keek naar de gele envelop in zijn hand. Een jaar geleden had hij hier ook gestaan, maar droop hij af omdat hij niet wist hoe hij het onder woorden moest brengen. Daarom had hij het dit keer opgeschreven. Het was makkelijker om de woorden door de brievenbus te gooien dan ze tegenover haar uit te spreken. Maar dit was zijn allerlaatste kans. Hij klemde zijn vingers nog steviger om de envelop, haalde diep adem en waagde het erop, terwijl hij in zijn hoofd de zorgvuldig gekozen woorden die op het papier stonden, herhaalde.
Lees verder